Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Ngaoundaye – br. Maciej Jabłoński OFMCap
Geografia regionu
Parafia Niepokalanego Poczęcia NMP w Ngaoundaye usytuowana jest w północno zachodniej części Republiki Środkowoafrykańskiej, około 700 kilometrów od Bangui – stolicy kraju. Jest to obszar przygraniczny (Czad i Kamerun). Parafia usytuowana jest w górach, na odludziu. Rozciąga się na odcinku 100 kilometrów, do najdalszej miejscowości – Boyangou – jest około 70 kilometrów.
Ludność miejscowa, ich warunki życia i sytuacja ekonomiczna
Na terenie parafii żyje około 100 tysięcy osób. Przynależą oni do kilku grup etnicznych (Pana, Mbaya, Mboum, Mbororo – ci ostatni to koczownicy, pasterze krów) RŚA jest skrajnie biednym państwem, nękanym licznymi konfliktami zbrojnymi. Na terenie mojej parafii od ponad dwóch lat toczą się działania zbrojne. Ludzie żyją w biedzie, strachu i niepewności jutra. Codziennością są brutalne i krwawe ataki rebeliantów (pacyfikacje wiosek, grabieże, gwałty, miny na drodze, ostatnio także porwania dla okupu), przybywa sierot i wdów.
Stacje misyjne i ośrodki duszpasterskie oraz inne punkty dojazdowe oraz odległości i częstotliwość ich odwiedzania
Na terenie mojej misji jest 19 stacji misyjnych (Nzakoun, Nzapoye, Makele, Ngaoundaye, Bolele, Ngouboye, Bang, Mbere, Kore, Ndanga, Mann, Mbinaye, Ngbama, Boko, Mberewock, Assana, Kaita, Gbawe, Boyangou. Zazwyczaj staramy się, by wizyty duszpasterskie w każdej z nich były raz w miesiącu, obecnie z uwagi na wojnę jest to poważnie zlimitowane (jeździmy gdzie si da i kiedy się da).
Realizowane przedsięwzięcia i inicjatywy ewangelizacyjne oraz edukacyjne, charytatywne, socjalne, medyczne etc. W Ngaoundaye prowadzimy takie inicjatywy:
- Obsługa duszpasterska stacji misyjnych;
- Rekolekcje dla wszystkich wiosek razem, tzw. Wielka konferencja;
- Formacje: katechistów, chórów, żon katechistów, ministrantów, ruchów religijnych;
- Szkoła katechistów
- Prowadzimy szkoły i przedszkola katolickie
- Szpital (obsługujący populację 160 tyś. Mieszkańców)
- Centrum kultury (Biblioteka z czytelnią działająca codziennie od 15:00 do 20:00 – miejsce do odrabiania lekcji dla uczniów college’u i liceum, zajęcia sportowe z piłki nożnej i koszykówki, miejsce formacji społeczności lokalnej)
- Ochronka dla dzieci ulicy (120 dzieci)
Szpital – tu trzeba powiedzieć coś więcej
Od początku mojej działalności misyjnej zaangażowałem się dość mocno w pracę w i na rzecz szpitala w Ngaoundaye. Nasz region sanitarny ogarnia 155 tysięcy mieszkańców, do tego należy dodać Czadyjczyków i Kameruńczyków, którzy również chętnie korzystają z pomocy w naszym szpitalu (szybciej, taniej, bez korupcji, lepszy poziom diagnostyki i leczenia), co daje populację około 300 mieszkańców.
Praca na rzecz poprawy jakości leczenia idzie dwutorowo.
Po pierwsze jest to rewitalizacją i rozbudowa istniejącej infrastruktury. Tu udało się już zrobić na prawdę dużo:
- Elektryfikacja – prawie każdy odział ma źródło zasilania w postaci systemu fotowoltaicznego
- Budowa budynku reanimacyjna konsultacyjnego dla dzieci, wraz z całodobową intensywną terapią dziecięca i wszystkimi lekami za darmo (co w tym kraju jest co najmniej rzadkością)
- Remont bloku operacyjnego
- Remont budynku diagnostyki obrazowej
- Remont i rozbudowa laboratorium
- Remont oddziału ginekologiczno-położniczego
- Zakup specjalistycznego sprzętu takiego jak (USG, Automat do morfologii, inkubator, wyposażenie bloku operacyjnego i sali reanimacyjnej dla dzieci)
Po drugie moja codzienna praca w szpitalu, zwłaszcza na rzecz najmniejszych, czy to leczenie i zakup leków dla dzieciaków, czy to interwencje chirurgiczne ratujące życie jak choćby cesarki, czy zaopatrywanie ran postrzałowych. Jakoś Pan Bóg daje łączyć pracę proboszcza parafii, z pracą w tutejszym szpitalu jako chirurg (za zgodą miejscowego ministra zdrowia i izby lekarskiej), internista, pediatra, położnik, specjalista medycyny tropikalnej i co tam jeszcze trzeba (do pracy na tym terenie z ramienia rządu oddelegowanych jest tylko dwóch lekarzy, z czego tylko jeden rezyduje tu w miarę na stałe).
Dużo zostało już zrobione, lecz nadal jest front robót:
- wymiana zużytych, zbyt słabych baterii
- Renowacja budynku interny i chirurgii, oraz stworzenie i wyposażenie reanimacji dla dorosłych
- Zakup sprzętu (ssak na blok operacyjny, koncentratory tlenu, tomograf, przenośny aparat USG na salę porodową, monitoring – pulsoksymetr na blok operacyjny, salę reanimacyjną i porodówkę.
- Ogrodzenie budynku szpitala, puki co na porodówkę i pediatrię zaglądają kozy i świnie.